شعر در مورد اتش عشق

شعر در مورد شور عشق

شاعر سید مصطفی بشیری

 

دوست داشتن بی حد و اندازه ی عشق مثل سوزاندن و اتش گرفتن است

 

 

بنشین تا خبر از این دل شوریده شوی               بلکه در اتش من افتی و تابیده شوی

مثل ان سیب بهشتی که چنان جاذبه داشت      باید البته برای دل من چیده شوی

می فرستم به سراغت زچمن قاصدکی             تا به یاد من تنها شده بوسیده شوی

هر گلی در خور ان حلقه ی گیسو نبود              باید اراسته با یک گل ارکیده شوی

ماه در مقنعه ی ابر سیه ماه نشد                   رعد شو برق بزن تا که مگر دیده شوی

چشم مردم به روایات قدیمی شور است          بهتر ان است که در اینه پوشیده شوی

پر کنم ساغر لب های تو از باده ی ناب             تا شبی در بغلم افتی و نوشیده شوی