دیوان قاضی اسدی در مدح حضرت خاتم النبیین ص
در مدح حضرت خاتم النبیین ص
بلبل طبعم دوباره خواست اندر گلستان در زمین و در سما پر زد ز حد لا مکان
تادم روح القدس و ز نغمه خیل ملک بیند و ذرات را در سلک عشرت جاودان
گرچه از خود بی خبر یاسم مبدل بر یقین لیک بختم یاروکی از طالعم بد این گمان
گفت برخیز و بزن اهنگ شادی در حجاز شادمان از مولد پیغمبر آخر زمان
هفده ماه ربیع از عالم غیب و شهود جلوه نورش زده بر فرق کیوان فرقدان
آن شد رفرف سوار ونیر معراج حق آن فلک خر گاه عشق و شمس اقلیم زمان
شد منور دیدگان آمنه از مولدش در بغل بگرفته ان در نبوت شادمان
آنکه در میزان عدب و داد درار شاد خلق هادی بزم حقیقت قطب القطاب جهان
رمز دستورش بدی تورات و انجیل و زبور موسی و عیسی و داوود و همه پیغمبران
روی اوام الکتاب و لعل او فصل الخطاب معجز چشمان مخمورش بود سحر بیان
در برش تشریف لولاک و لعمرک تاج او بر در درگاه او پشت فلک خم چون کمان
جلوه نور رخش رشک فضای طور شد لن ترانی گوی شد از نزد خلق جهان
طاق کسری منشق و اتشکده خاموش شد خشک شد دریاچه ساوه ز یمنش بی گمان
هم ز نور خلقتش ادم صفی الله شد نوح در کشتی از آن منجی ز طوفان درامان
آتش شوقش بر ابراهیم آذر گلستان وز برای یادبود کعبه رکن حاجیان
ماه کنعانی بود کمتر غلام درگهش در ره حسن رخش صد یوسف اندر چاه دان
راز دل اگاه و نامش حبیب اله اوست احمد و محمود ابوالقاسم کحکد با نشان
سرنگون اصنام و کفر و جاهلیت رخت بست شاه عالم او همه در خدمتش چون بندگان
ور گدای درگهش قاضی بیانش قاصر است گرچه لایق نیست لیکن باشد از مو رار مغان
