شعر در مورد خویشتن|شعر در مورد خود|شاعر سید مصطفی بشیری

شعر در مورد خویشتن|شعر در مورد خود|شاعر سید مصطفی بشیری

چیزی که سر نوشت انسان را می سازد استعدادهایش نیست انتخاب هایش است

 

 

من ادمی نچسب و سوا هستم                  حتی ز خویش خویش جدا هستم

چون ذره در زمین و هوا رقصان                      معلوم نیست اهل کجا هستم

بی اعتبار چون چک برگشتی                      چون کاغذی بدون بها هستم

منطق نخوانده فلسفه هم اصلا                    خواندم الف به نوبت با هستم

دریای بی طلاطم و خاموشم                       غرق مرور خاطره ها هستم

پیچیده در لفافه ی الامم                             بد جور اسیر دام بلا هستم

کاهم ولی چو کوه دماوندم                           بیرون ز طیف کاهربا هستم

چون جنگلی عبوس و مه الودم                        هم بستر سکوت خدا هستم

سر گشته ام چو اهوی صحراها                      دلواپس خدنگ قضا هستم

مسموم تلخ قهوه ی قاجارم                           افیونی شیوع ریا هستم

من هم بشیری ان چه که نایاب است              یعنی که دوستدار صفا هستم