شعر در مورد دوری از کارهای ناپسند

شعر در مورد رهایی از هوای نفس

شاعر سید مصطفی بشیری

 

رهایی ان لحظه است که از محدودیت ها ی خود رها می شوی و برای اولین بار احساس می کنی که می توانی به اسمان ها پرواز کنی

 

 

کی می شود که سر به زمین فنا نهم             سر را دگر ز دامن دنیا جدا نهم

از قند چسبناک جهان دست بر کشم              واین قند را به مور و مگس جمله وانهم

اری ز خویش وارهم واز هوای خویش               تا دل مگر به خواسته ی کبریا نهم

اشفته کرد خواب مرا هی هی اجل                 تا چند هی به ورطه ی پندار پا نهم

فریاد من به گوش ملائک نمی رسد                  بهتر که لب ببندم و دل بر دعا نهم

پوشیده نیست جرم کسی از نگاه غیب             سرپوش دیگر از چه به کار خطا نهم

ازاده چون به راحت خاطر نمی رسد                 پس من به این حیات عبث دل چرا نهم

دین گشته پایمال از این داعیان دین                 پا بر هر انچه داعیه ی نابجا نهم

بوکو حرام و داعش و عفریت طالبان                  انگشت بر کدام از این فرقه ها نهم

کی می شود بشیری از این دیر پر تعب             سر را به خاک پای اولیا نهم