اشغال ساوه در جنگ جهانی اول

قرارداد ۱۹۰۷ بین روسیه و انگلستان

 

 

چرا و چگونه قرار داد ۱۹۰۷ انعقاد یافته است .در اوائل ۱۸۹۹ میلادی لرد کارزن نایب السلطنه هندوستان به دهلی وارد شد و در سپتامبر همان سال گزارش مفصلی راجع به سیاست انگلیس در ایران و خلیج فارس به لندن فرستاد .در این گزارش به موضوع امکان پیش امدن رقابتی بین فرانسه و انگلیس در خلیج فارس و فعالیت و توسعه نفوذ المان ها در ایران و نیز برای جلوگیری از توسعه خطر روسیه در اسیای مرکزی اشاره شده بود.

او می نویسد که از اواسط قرن نوزدهم در چندین مورد روسیه و انگلستان مشترکا استقلال و تمامیت ارضی ایران را اعلام داشته اند و اولین بار در زمان نخست وزیری پالمرستن در انگلیس و کنت نسلرد صدراعظم روسیه در پنجم سپتامبر ۱۸۳۲ صورت گرفته است. نخست وزیر انگلیس به صدر اعظم روسیه می نویسد که ما در کار ایران بوسیله اتفاق نظر خودمان سیاست واحدی در پیش گرفته خواستار نظم داخلی ایران،استقلال و تمامیت ارضی ان هستیم.کنت نسلرد هم طی نامه ۲۰ اکتبر ۱۸۳۸ و باز در سال ۱۸۳۹ همین تضمین را تکرار می کند . او می نویسد که روسیه در ایران طالب اصلاحات نیست بلکه خواستار انحطاط ان است .در سال ۱۸۸۹ روسیه با ایران قراردادی امضاء کرد که به موجب ان دولت ایران متعهد شد هیچ گونه امتیاز کشیدن خط اهن به خارجی ها ندهد مگر به روسیه و یا اجازه دولت روس . مدت این قرارداد ده سال بود و بعد از انقضاء به واسطه فشار روس ها پنج سال دیگر تمدید گردید .این قرارداد باعث نگرانی انگلیس ها بود و لذا لرد کارزان راه حل تقسیم ایران به دو منطقه نفوذ را به دولت خود پیشنهاد کرد که می تواند موجب رفع اختلاف و رقابت بین روس و انگلیس باشد .