شعر در مورد دکتر محمد گازرانی

شعر در مورد زنده یاد استاد محمد گازرانی

شاعر سید مصطفی بشیری

 

این شعر زیبا از سید مصطفی بشیری در وصف دوست و استاد قدیمی شان زنده یاد محمد گازرانی تقدیم نگاه قشنگتون

 

 

دریغا از این گردش اسمانی                    زفقدان غمبار یاران جانی

اجل می کند از همان روز اول                  بشر را به هر گوشه ای دیده بانی

نبود ظواهر تاسف ندارد                          تاسف خورم از نبود معانی

قلم گر به صاحب قلم اشک ریزد               عجب نیست از دردهای نهانی

ندیدم که زاید صدف لولویی را                   گرانمایه چون گوهر گازرانی

ادیبی سخندان و فرهنگ پرور                   اریبی کهن ریشه در تر زبانی

سراینده ای خوش زبان و خوش الحان         ظریفی زبر دست در نکته دانی

به تن کرد تا رخت اموزگاری                       نمود از زبان دری پاسبانی

نگردد پر ای مرد جایت که خالی است          مگر زنده گردد بدیع الزمانی

ندیده کسی از تو در طول عمرت                 بجز حسن خلق و به جز مهربانی

به مینو تو را جایگاهی رفیع است               که بودی بسی مردمی از جوانی

کند پیش کش این سخن را بشیری            به روح خداگونه ی گازرانی