ماجرای ارتشا به وسیله حسابداری فرهنگ ساوه در سال ۱۳۳۹

صادر شدن بخشنامه از وزارت فرهنگ در اسفند ۱۳۳۹ در ساوه

 

در اسفند ۱۳۳۹ از وزارت فرهنگ بخشنامه ای صادر شد به این مضمون کسانی که در بخش های هر شهرستان خدمت می کنند (صدی بیست) حقوقشان خارج از مرکز میگیرند و تاریخ استفاده از این مزایا را از اول سال تعیین کرده بودند بنابراین هر معلم یک سال خارج از مرکز طلبکار بود این مبلغ با حقوق ماهیانه سیصد تومان قابل توجه بود.

درست روز اخر اسفند ماه این سال بخشنامه خارج از مرکز را به ساوه فرستادند و یا اوردند ویا در حسابداری اداره فرهنگ نگاه داشتند و اخر اسفند نشان دادند و چنین شایع کردند که اداره فرهنگ ساوه برای به اصطلاح زنده کردن این وجوه تلاش بی وقفه ای کرده شخص حسابدار بوده که این بخش نامه را در اخر اسفند (پایان سال مالی) به ساوه رسانده والا این اعتبار از بین می رفت که (البته چنین نبود).

شب عید نوروز کلیه اموزگاران ذینفع در اداره فرهنگ (همانجا که امروز مهد کودک و در خیابان سوم شعبان واقع است ) برای دریافت وجوه یکساله خارج از مرکز پشت در اتاق حسابداری به نوبت به صف ایستادند ان زمان حقوق و مزایا و مطالبات فرهنگیان توسط دارایی پرداخت می شد و چنین بود که از طرف دارایی کارمندی به عنوان مامور پرداخت حقوق معلمان به مراکز بخش ها می رفت معلمان از روستاها به مرکز بخش می رفتند و حقوق خود را دریافت می کردند مامور دارایی یک نسخه از لیست حقوق پرداخت شده را به اداره فرهنگ می فرستاد .حساب بانکی برای هیچ کارمندی وجود نداشت.

اما این بار به جای اداره دارایی که مسئول پرداخت حقوق و مطالبات فرهنگیان بودانجام این کار به حسابداری اداره فرهنگ ساوه محول گردید که پس از پرداخت مطالبات شایعات مختلفی در رابطه با اخذ رشوه در مقابل پرداخت این مطالبات معوقه به وجود امد که منجر به اعزام بازرس در این مورد از مرکز گردید که پس از رسیدگی و کشف حقایق ضمن احاله پرونده به مقامات زیربط مرکزی انعکاس نامطلوبی به جای گذاشت و مسئولان مربوط مورد تعقیب قانونی قرار گرفتند و مواخذه شدند . و رئیس فرهنگ نیز به محل دیگری انتقال یافت .

پس از این ماجرا حسابدارانی به اداره فرهنگ ساوه امدند که امین بودند و خوب کار می کردند .

به جای رئیس فرهنگ قبلی هم حسن جلالی امد که از مردم قزوین بود . جلالی تا مهر ماه ۱۳۴۱ در ساوه بود . او مرد با شخصیت و پاک بود و صادقانه خدمت می کرد .

پس از حسن جلالی خضرایی (کرمانی) امد. بعد از او در اوایل مهر ماه ۱۳۴۲ محمد حسین دیهیمی به ریاست فرهنگ ساوه منصوب شد .دیهیمی اهل زنجان بود و لهجه ی اذری داشت او کم حرف می زد و بیشتر عمل می کرد و در کارش قاطع و برنده بود .

در سال ۱۳۳۹ در نوبران به جای دو پزشک المانی که زن و شوهر بودند دکتر گل باز امد . او اهل اذربایجان بود و خط بسیار نیکویی داشت .