نزول برف سنگین در زمستان سال ۱۳۴۲و پذیرایی مردم ساوه از مسافران در راه مانده

بارش برف سنگین در ساوه در زمستان ۱۳۴۲

 

در زمستان این سال به واسطه ی نزول برف شدیدی که دو سه شبانه روز دامه داشت راههای همدان-تهران و اصفهان بسته شد.مسافرانی که از این شهر ها عازم تهران بودند و بالعکس در ساوه سرگردان ماندند و دنبال جایی می گشتند که تا باز شدن راهها در انجا به سر برند تنها مهمانخانه ساوه به نام حقیقت (جای بانک مسکن فعلی)و یکی دو سه مسافرخانه که در این شهر بود همه پر از مسافر شد .مسافران در میدان مخابرات (امام خمینی)در مقابل فرمانداری اجتماع کرده بودند و سراغ مساجد را می گرفتند که در انجا اسکان گزینند .برف به شدت می بارید .اما حرکت عاطفی و انسانی مردم ساوه موجب شد کلیه مسافران که تعدادشان بسیار بود به وسیله مردم در خانه ها پذیرایی شدند و تا باز شدن راهها مهمان مردم ساوه بودند .به این معنی که مردم به محل اجتماع انان می رفتند و داوطلب میزبانی خانواده هایی بودند که در برف گیر کرده بودند .من در ان شب راه بندان از بازار می گذشتم این برخورد عاطفی و انسانی مردم ساوه را به چشم دیدم. و دیدم مردم دسته دسته مسافران در برف مانده را به خانه های خود می برند .من که خود در محله ی حسینخانه مستاجر بودم و اتاق خالی و امکانات نداشتم حسرت می خوردم که چرا این کار انسانی نصیب من نشد.در میان ان مسافران چند نفر از هم وطنان ارمنی هم بودند که مهمان یکی از برادرانم بودند.