حکیم ساوجی از بزرگزادگان اهل ساوه

حکیم ساوجی از اطباء و شعرای ساوه ای

تاریخ ساوه

 

حکیم ساوجی- نامش میرزا علی رضا و از بزرگان ان سامان(ساوه) است فنون ادبیه و علوم عربیه و طب قدیم را در طهران فرا گرفته و به وطن مالوف مراجعت کرده و به اسلوب قد ما به طبابت اشتغال داشته و گاه به اقتضای طبع موزون ،غزل،قصیده یا مسمطی می سروده. در سال ۱۳۲۰ هجری که مرحوم عبرت نایینی به ساوه رفته بود وی را ملاقات و شرحی از ظرافت های طبع ان مرحوم را در مدینة الادب مرقوم داشته اند . این اشعار از اوست: بند (۱)

فروردین ماه رسید ای مه فروردین روی                  جشن جم امده جام می جمشیدی جوی

مایه عیش فرو ریز به ساغر ز سبوی                     جان رفته به لب اور ز لب اوردن اوی

وز لب ان اب روان بخش روان کن به گلوی              تافته اتشت اندر رگ و پی در تک و پوی

وز رگت نار شود نور و جهد بر رخسار

 

بند (۲)

لعبتان چمنی صف به صف و دوش به دوش          هر یکی را به کنار دگری گوش به گوش

شده چون مردم چین شاخه گل نافه فروش          عطر یا چنگ زن و چنگ بکش در اغوش

دف و بر بط به خروش ار و لب نی بخروش            سر ناخن به رگ تار زن و باده بنوش

که سر انگشت گشوده است زهم دست چنار