استاد ذبیح الله بهروز دانشمند ادیب عالم نامدار ساوه ای

استاد ذبیح الله بهروز طبیب ادیب خوشنویس مشهور در ساوه

تاریخ ساوه

در اذر ماه ۱۳۵۰ استاد ذبیح الله بهروز در تهران درگذشت طبق وصیت خودش جنازه اش را به ساوه اوردند و در پارک شهر دفن کردند . همراه جنازه ان مرحوم عده ای از استادان دانشگاه تهران نیز بودند که من دکتر حسین گونیلی را شناختم . استاد را در قسمت شمال پاک شهر به خاک سپردند که این زمان جزو ساختمان اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و به صورت اتاقی جداگانه است.

در روز خاکسپاری اش بنده(نگارنده)مقاله ای درباره شخصیت علمی وی و پدرش و جدش خواندم.

در اینجا قسمتی از شرح حالی را که استاد جلال الدین همایی(سنا) در دیوانش همراه با یک قطعه ده بیتی در سوگ استاد بهروز سروده و تاریخ وفات وی را با حروف ابجد ضمن یک مصراع در تخلص اورده نقل می کنم.

تاریخ وفات دانشمند ادیب عالم نامدار ذبیح الله بهروز فرزند مرحوم میرزا ابوالفضل ساوجی طبیب ادیب خوشنویس مشهور متوفی سنه ۱۳۱۳ ق رحمة الله علیه . ولادت مرحوم (ذبیح الله بهروز ) در سنه ۱۲۶۸ شمسی وفاتش اذر ماه ۱۳۵۰شمسی و ماه شوال از سنه ۱۳۹۱ قمری هجری در طهران اتفاق افتاد . خداش بیامرزد که مجسمه ذوق و ظرافت طبع و جامع مراتب علم و ادب بود . شعر و نثرش هر دو شیوایی و لطافت داشت در فنون ریاضی و هیئت و نجوم و تاریخ و جغرافیا استاد صاحب نظر بود شیوه تازه ای در تدریس الفبای فارسی ابتکار کرد که مورد قبول و عمل صاحب نظران است . ذهنی خلاق و طبعی وقاد داشت .

و نیز در دایرة المعارف (موضوعی) دانش بشر به اهتمام و سرپرستی مهدی تجلی پور امده است که:

استاد ذبیح الله بهروز متولد ۱۲۷۰ هجری شمسی شاعر و نویسنده و نمایش نامه نویس و مخترع خط جدید برای سهولت در فراگیری خواندن و نوشتن اثاری چون ایین بزرگی،زبان و فرهنگ دبیره ، خط و فرهنگ ، کودک دبیره و چند تالیف دیگر دارد.