ایل شاهسون بغدادی

طایفه دوگر

دوگر: از طوايف مهم ساكن آناطولی، سوريه و عراق- موصل- ماردين و كركوك – دقوق – كه درگيری‌های بين قراقويونلوها و آق‌قويونلوها موجبات تقسيم و پراكندگی بسيار آنان را فراهم آورد. از طوايف دوگر در ناحيه‌ی اردبيل نيز وجود دارند كه توسط قراقويونلوها به آن‌جا كوچانده شده‌اند و اصالتا متعلق به دوگرهای “اورفا” می‌باشند. ابوبكر طهرانی درباره دوگرها مي نويسد: “… دمشق خواجه كه از امراء دگر بود و بيست هزار خانه را سردار و صاحب اختيار بود و رها (اورفاي امروز)… و … از آن او بود… در كنار آب فرات قشلاق و يغموربيك… كه مهتر امراء دگر بود با هزارخانه كه تابع او بودند و سه هزارخانه ديگر نوكر عثمان بيك (پدربزرگ اوزون حسن) شدند.

اين قول ميزان اعتبار و نفوذ دوگرها را در منطقه شمال عراق و شرق عثمانی در زمان تيموريان نشان می‌دهد. بنا به نوشته كارستن در سال ۱۷۷۶م. از جماعت دوگر يكهزار خانوار چادرنشين در ناحيه اورفا زندگی می‌كرده‌اند.