سبیل و ریش در ایل شاهسون بغدادی

معمولا میانسالان و کهنسالان ته ریش و سبیل باهم می گذاشتند و آبخوری سبیلشان را میزدند.

جوانترها ریش خود را با تیغ میزدند و سبیل می گذاشتند .
سبیل را نشانه ابهت مردانگی می دانستند و در صورت لزوم سبیل گرو می گذاشتند و اصلا امکان نداشت که زیر حرفشان بزنند.

گرو گذاشتن سبیل به این صورت بود گوشه ای از سبیل خود را می گرفت و می گفت سبیلم گرو این موضوع .

تاباندن سبیل را بسیار بد می دانستند و معتقد بودند تاباندن سبیل دهن کجی به خداوند است و آن را گناهی بزرگ بحساب می آوردند.

هر کس می خواست سبیل بلند بگذارد میبایست سبیل خود را رو به پایین بگذارد .

به نقل از اصغر فردوسی پدر ابوالفضل فردوسی