نامه سرگشاده به محضر نماینده محترم ساوه و زرندیه و عضو کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی

نامه سرگشاده به محضر نماینده محترم ساوه و زرندیه و عضو کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی

محضر نماینده محترم ساوه و زرندیه و عضو کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی
حضرت حجة الاسلام والمسلمين حاج آقا سبزی

باسلام و احترام به استحضار می رساند

اخیراً تعدادی از نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی با ارائه پیشنهادی، بدنبال احیای تشکیلات “جهاد سازندگی” میباشند و احیای این نهاد را متضمن “افزایش تولید” در روستاها و شکل گیری “مهاجرتهای معکوس” قلمداد می کنند.

مقام محترم وزارت جهاد کشاورزی نیز اخیراً در بیاناتی، ضمن استقبال از این طرح، ادغام وزارتین جهاد سازندگی و کشاورزی در سال ۱۳۷۹ را بعنوان یکی از عوامل تشدید مهاجرتها برشمرده اند، که البته صحت این استدلال ، بشدت مورد تردید است.

ضمن احترام به این بزرگان، معروض میدارم که احیای این نهاد هیچگاه منجر به تحقق اهداف مذکور نخواهد شد، زیرا مقوله “تولید در روستاها” به پارامترهای متعددی بستگی داشته و ارتباط منطقی بین “میزان تولید” با “حضور یک نهاد” وجود ندارد.

ضمن اینکه اگر روند تغییرات جمعیتی در روستاهای ایران را در طی یکصد سال اخیر مورد مطالعه قرار دهیم مشاهده می گردد که ۳۵ درصد از مهاجرتها در زمان حکومت پهلوی اول و دوم و ۶۵ درصد مهاجرتها پس از پیروزی انقلاب اسلامی و بخصوص دو دهه اول انقلاب بوقوع پیوسته اند ( یعنی دقیقا همزمان با حضور جهاد سازندگی در عرصه خدمت رسانی به روستاها). در خصوص دلایل و چرایی این مهاجرتها میتوان به موارد متعددی اشاره نمود که از حوصله این نوشتار خارج است.

اما آنچه در کلام وزیر محترم جهاد کشاورزی تعبیر به “تشدید مهاجرتها ناشی از ادغام دو وزارتخانه” می گردد در حقیقت چیزی نیست جز موج چهارم مهاجرتهای سراسری که برخاسته از تغییرات اقلیم است نه تبعات ادغام.

لازم به توضیح است هرچند “جهاد سازندگی” در عرصه دفاع مقدس، عملکرد بسیار درخشانی از خود بروز داد اما عملکرد این نهاد در حوزه خدمت رسانی به روستاها، هیچگاه منجر به ثثبیت جمعیت در این مناطق نگردید و حتی بنیان برخی از مشکلات امروزه مملکت در عرصه آب و کشاورزی، در آن دوران نهاده شد.

متولیان و گردانندگان این نهاد در آن ایام، همواره نگاه کوتاه مدت و میان مدت به نتایج پروژه های اجرا شده در روستاها داشتند و از تبعات بلند مدت آن غفلت ورزیدند و بر همین اساس رویای خودکفایی در عرصه کشاورزی، امروزه تعبیری جز فرونشست دشتها و خشک شدن آبخوانها نداشته است.

بحران هایی همچون مهاجرت و خشک شدن دشتها و فرونشست زمین در ایران،برگرفته از نگاهی ابزاری به طبیعت و چشم بستن بر حقایق و اصرار بی پایان برای رسیدن به رشد و پیشرفت صوری است و نه عدم حضور یک ارگان در صحنه.

مخلص کلام آنکه، کشورهای پیشرو در عرصه آب و کشاورزی و تثبیت جمعیت و……..صرفا با تحقیق و مطالعه و پذیرش واقعیتها به چنین جایگاههایی دست یافته اند و تشکیلاتی بنام “جهاد سازندگی” هیچگاه در تاریخ آن ممالک موجودیت و موضوعیت نداشته است.

امید است این مختصر، از حیث تامل و تعمق در خصوص پیامدهای اجرای این طرح مورد عنایت قرار گیرد.

حجت فاتح مدیر مسئول پایگاه خبری ساوه خبر