دوغرو نفس

همزمان با غروب چهاردهمین روز از ماه سرد بهمن ، شب پانزدهم بهمن ماه که در بین مردم قاراقان به “قیرخ بش گئجه سی” یعنی شب چهل و پنجم معروف است آغاز می‌شود و امشب در فرهنگ و آیین کهن مردم منطقه‌ی قاراقان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

نیاکان ما معتقد بودند که در شب چهل و پنجم زمستان ، نفسی گرم به نام “دوغرو نفس ” به معنای نفس واقعی ،به تن سرد زمین دمیده می شود و علاوه بر کاهش سوز سرما ، آب و هوا نیز رو به گرمی و ملایمت می نهد.

شاید آنچه باعث پیدایش این عقیده شده است ، همان بارشهای سنگین برف و انباشته شدن برفها روی هم و تشکیل یخچالهای طبیعی در منطقه‌ی قاراقان باشد.

به گواه بسیاری از ریش سفیدان منطقه ، در دهه‌های گذشته بارشها به حدی بود که تصور اینکه این میزان از برف و یخ دوباره آب شوند خیلی کمرنگ بود ، اما با رسیدن به نیمه‌ی دوم زمستان ، برفها و یخها از بستر خود شروع به ذوب شدن می‌کردند و به همین دلیل مردم منطقه معتقد بودند که پس از شب پانزدهم بهمن ماه ، از درون زمین یک نفس گرم شروع به دمیدن کرده و برفها و یخها را ذوب و آب می‌کند.