روش نامه نگاری در زمان قدیم در ساوه

گونه های متفاوت نامه نگاری در زمان قدیم در ساوه

 

نامه نگاری در قدیم انواع گوناگون داشت که به دو نوع ان اکتفا می کنیم.

۱-نامه های معمولی بود که مردم به یکدیگر می نوشتند که مقدمه یکسان (کلیشه ای) داشت نظیر این جملات:

فدایت شوم و یا قربانت گردم.انشاالله حال شما خوب است ،هر گاه جویای حال ما باشید بحمدالله سلامتی که اعظم نعمتهای الهی است برقرار می باشد ،ملالی نیست جز دوری از روی شما که انشاءالله ان هم به زودی دیدار تازه خواهد شد امین یا رب العالمین .از قول این جانب ………. پدر ، مادر،خواهر،برادر،تمام اقوام و نزدیکان با ذکر نام دعا و سلام می رساندند .حتی یک نفر را از قلم نمی انداختند این بیت را نیز در پایان نامه می نوشتند:

هر که باشد ز حال ما پرسان                     یک به یک را سلام ما برسان

و یا:

ای نامه ای که می روی به سویش             از جانب من ببوس رویش

بعدها از این دعاها و سلام های فراوان با این جمله مطلب اصلی را شروع می کردند.

باری عرض می شود که….

نامه هایی که جنبه ادبی داشت .این هم مقدمه اش یکنواخت بود.تصدق وجود مبارکت گردم صحیفه شریفه را که افتخار حقیر مرقوم فرموده بودید از مضمونش نهایت مسرت حاصل شد بوییدم و بوسیدم و بر دیده نهادم.

چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی ان شب قدر که این تازه براتم دادند باری از شما گله مندم عریضه می دهم عنایتی نمی کنید و جوابی مرقوم نمی فرمایید اظهار خلوص و مودت می کنم توجه ای نمی فرمایید .چه گناه مرتکب شده ام ؟چه جرمی ار حقیر صادر شده که مستوجب اینگونه بی مهری سر کار عالی قرار گرفته ام ؟

ای که هرگز فراموشت نکنم                 هیچت از بنده یاد می اید؟

سپس مطلب اصلی را بعد از این مقدمه اغاز می کردند.