شعر در مورد هوای برفی

شعر در مورد روز برفی

شاعر سید مصطفی بشیری

 

 

برف را دوست دارم چون فقط با برف می شود ادمی را ساخت که هم درونش سفید باشد و هم بیرونش

 

 

 

دنیا سپید پوش شد از لایه های برف         رفته به خواب بر اثر لای لای برف

اواز بال های ملائک رسد به گوش             یا نرم نرم زمزمه ی بی صدای برف

پوشیده ابر تیره هزاران ستاره را               پاشد به خاک نقره تو گویی بجای برف

بس سالها که دست تضرع بر اسمان         بگرفته اند مردم تشنه برای برف

برف شتای عمر کنون بر سر من است       چونان که هست راس دماوند جای برف

گویند اهل علم که با حفره ی ازن             دیگر نبیند ادمی اب و هوای برف

ای اسمان ببار که دنیای خشکسال          محتاج برف باشد و لطف و صفای برف

این نعمت خدا بشیری اگر باز سر کند       پوشد زمین دوباره ردای رسای برف