سفارش دادگستری و تایید اداره اموزش در مورد اخراج یک دانش اموز و ایستادگی در مقابل این دستور

وقایع پیش امده در زمستان ۱۳۴۴ بنا بر سفارش دادگستری مبنی بر اخراج یک دانش اموز در ساوه

 

در زمستان ۱۳۴۴ روزی مهدی شریف مدیر دبستان سلمان ساوجی معلمان را برای تشکیل شورای اموزگاران برای عصر همان روز دعوت کرد.بعدازظهر پس از تعطیلی کلاس ها شورا تشکیل شد. شریف نامه ای از اداره اموزش و پرورش را قرائت کرد به این مضمون*که چند روز قبل یکی از دانش اموزان سال ششم دبستان سلمان ساوجی در خارج از دبستان با دانش اموز دیگری درگیر می شود و او را با چاقو مجروح می کند و کار به شهربانی و دادگستری کشیده می شود.شهربانی و دادگستری هم بر اساس نظریه پزشک قانونی و تحقیقاتی که از دو دانش اموز به عمل می اورند دانش اموز را مجرم شناخته و با توجه به صغر سن نمی توانند او را زندانی کنند دادگستری به اداره اموزش و پرورش نامه می نویسد و اخراج او را می خواهد .اداره اموزش و پرورش هم عین نامه دادگستری را دایر بر اخراج دانش اموز با نظر موافق برای تایید شورای اموزگاران به دبستان می فرستد.

شریف وقتی نامه را خواند و از شورا خواست که نظر دادگستری و اداره اموزش و پرورش را تایید و دانش اموز را اخراج کنند .شورا ساکت ماند و چیزی نگفت .من سکوت را شکستم گفتم *اقای مدیر دبستان به چند دلیل ما نمی توانیم درباره این دانش اموز بر طبق رای دادگستری عمل کنیم و او را از دبستان اخراج کنیم.

اولا از این اتفاقات در شهر فراوان است .همه شنیده ایم که دو نفر با یکدیگر نزاع می کنند و یکی با الت برنده خود را مختصری مجروح می کند و طرف مقابل را متهم به چاقو کشی می کند و شهربانی هم پرونده تشکیل می دهد و به پزشک قانونی ارجاع می دهد . پزشک قانونی هم به چگونگی واقعه کاری ندارد چون از وظایف او نیست . مینویسد*مضروب با الت برنده مجروح شده است .چه بسا که شهربانی و دادگستری هم به چگونگی واقعه نپردازند بی گناه را مقصر شناسند و علیه او حکم صادر کنند. ما از کجا می دانیم که این دانش اموز جزو ان بی گناهان نباشد.ثانیا دعوا در خارج از دبستان واقع شده و هیچ ربطی به اداره اموزش و پرورش و دبستان ندارد .ثالثا این دانش اموز شش سال است که زیر نظر اولیاء دبستان است ایا در پرونده اش نامه ای و مدرکی دال بر بی انضباطی و سوء اخلاق وی باشد دیده می شود.

پرونده را اوردند چیز منفی در ان نبود . از معلمان خواستم که نظرشان را درباره این دانش اموز از سال اول تا ششم اعلام کنند همه اظهار رضایت کردند . در پایان گفتم گیریم که ما این دانش اموز را اخراج کردیم ایا به عاقبتش فکر کرده ایم . او عضو عاطل و باطل و نیز بدبین به ما و همه ی جامعه می شود و خدا بهتر می داند که سر از کجا در می اورد و عاقبتش به کجا می رسد و گناهش به گردن ماست . خوشبختانه سخنان مرا همه همکاران پذیرفتند و از من تشکر کردند . شریف هم حرف مرا تایید کرد و گفت*جواب اداره اموزش و پرورش را خود شما بنویسید و ما همه امضا می کنیم پذیرفتم .

دبستان نامه را به اداره اموزش و پرورش ارسال کرد . اداره جوابی در رد یا قبول نامه به دبستان نفرستاد و ان دانش اموز ماند و به تحصیلات خود در سطح دبستان و دبیرستان ادامه داد و اکنون از افراد خوب و مثبت جامعه است.