آموزش واژه ها و اصطلاحات رایج در گویش ساوه

اموزش لغات ساوه ای مربوط به زمان قدیم

 

اَل گوش بل گوش = هاج و واج

اَلنگه = شیئی درشت و ضخیم و بی تناسب.

اِلو = زبانه اتش، (اِلو پاره =کودک شریر = آتشپاره)

اَلوار=تیرهای بزرگ چوبی که درگذشته در کوره پزخانه ها برای حمل هیزم به پای کوره استفاده میکردند . بدین طریق که دو نفر هر کدام دو سر تیر را می گرفتند و هیزمی را که روی ان نهاده بودند از جایگاه هیزم که نزدیک کوره بود به پاچال منتقل می کردند و در دسترس کوره سوزان قرار می دادند . در گویش گیلکی (اَلوار)و در گلپایگانی(اِلوار) فرهنگ معین.

اَلوجی = کودک نافرمان و سرکش .

اِلوخلجی = سرمایی در ماه اخر پاییز که ناگهانی است و برگ درختان و صیفی و سایر سبزی ها را یکباره سیاه می کند.

اَله پَله = راه پر دست انداز ،راهی که پستی و بلندی فراوان داشته باشد.ناهموار.

اَله وَله= چیزهای به درد نخور و مخلوط بهم را گویند .مثال:(برفتیم اله وله بخردیم).

اَلیجه = چند رنگ مهخصوصا سیاه و سفید که با هم مخلوط شده باشد.

اُماج = قسمی اش بسیار ساده.            اِندا = پیمانه

اُبجه = شنا کن .بجه فعل امر است از مصدر جهیدن به معنی برجستن – جستن از جایی به جایی دیگر که در اینجا به معنی از زمین به اب جستن است .

اِوجار = تیرچه ای است که به گردن گاو می بندند و از پایین ان خیش را به ان متصل می کنند.

۱- اُورون = مرغ را پس از کشتن برای پر کندن داخل اب گرم می اندازند و پس از کندن پر و تمیز کردن می گویند (مرغ اورون کرده) و یا کله و پاچه گوسفند را به همین روش تمیز می کنند و می گویند (کله پاچه اورون کرده).

۲-اُورون(اورونش برفت) = یعنی اب دهنش راه افتاد .مثلا کسی ترشی می خورد دیگری نگاه می کند و دلش می خواهد ولی شرمش می اید که از او بخواهد ، اب دهنش را فرو می برد در این موقع می گویند (اورونش برفت)

اُووَرزدن = اب را در ظرف گرداندن برای شستن و تمیز کردن .