وجه تسمیه ساوه و سابقه تاریخی ان

سوابق ساوه در زمان قدیم

تاریخ ساوه

 

۱-ساوه یا(ساو)زرخالص شکسته و ریز ریزه،براده طلا،بوته زرگری را گویند.گفته اند به دلیل زمین های پیرامون ساوه به این نام تشبیه شده است

۲-می گویند واژه ی (ساوه)کوچک شده(سه آوه)یعنی سه اب است در برابر روستای اوه که در انجا چشمه ی اب و کاریز بوده است .و بعضی ان را به معنی باج و خراج و کوره اجر پزی پنداشته اند.

و نیز(ساوه نام پهلوانی است تورانی ،خویش کاموس کشانی که در جنگ رستم کشته شد و او را ساوه شاه نیز می گویند).(به نقل از لغت نامه)

و در شاهنامه ،فردوسی از این پهلوان (ساوه)چنین یاد کرده است .

یکی خویش کاموس بُد ساوه نام                              سرافراز و بر جای گسترده کام

وز ایرانیان نامور مرد چند                                           به دژ مانده با ساوه ارجمند

و در تاج الماثر به نقل از جهانگیری گوید:

نرگس خوشبوی دارد زر ساوه در دهن                    لاله خودروی دارد مشک سوده در کنار

(ساوه،نام شهر مشهور در عراق و گویند دریاچه ای در انجا بود که هر سال یک کس در ان غرق می کردند تا از سیلان ایمن می بودند و در شب ولادت سرور کاینات ان دریاچه خشک شد (برهان).(انندراج) نام ولایتی است در عراق نزدیک(اوه).گفته اند که سابقا اهالی اوه شیعی بوده اند و نهری ما بین انهاست پل ان هفت طاق دارد از بناهای اتابک شیر گیر در کمال استحکام(انندراج).

ساوه،شهر قدیم مرکز شهرستان ساوه است. این شهر در ۵۰ درجه و ۱۸ دقیقه گرینویچ و ۳۵ درجه و یک دقیقه عرض شمالی در ارتفاع ۹۶۰ متر در ۱۴۰ کیلومتری جنوب باختر تهران و ۹۰ هزار گزی شمال باختر قم واقع گردیده است.

موقعیت طبیعی شهر جلگه و انتهای تپه دام چلی ،(دم چیلی به گویش ساوه).هوای ان معتدل مایل به گرمی است .اب شهر از رودخانه های مزدقانچای و قره چای و قنوات خیر اباد و اسکندر اباد تامین می گردد ولی به طور کلی ساوه کم اب است زیرا ابهای مذکور در خارج شهر به مصرف زراعت می رسد.