مشاهیر و برجستگان و نیکوکاران ساوه

حسین بن روح نوبختی آوی(آوه ای)از مردان نامی و دانا و توانای ساوه

تاریخ ساوه

 

ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی از مردان نامی و دانا و توانای خاندان بزرگ شیعه ایرانی نوبختی است که مقیم بغداد بودند و در میان انان علما ،حکما و متکلمان نام اوری برخاستند ،و خدمات گرانقدری به ایین پاک تشیع نمودند.

حسین بن روح سومین نایب از (نواب اربعه) و سفرای چهارگانه حضرت امام زمان (عج) است که از سال ۳۰۴ یا ۳۰۵ ه.ق .پس از رحلت نایب دوم امام یعنی محمدبن عثمان بن سعید عمروی تا سال ۳۲۶ ه.ق.رابط میان شیعیان و امام غایب بود و کارهای مهم شیعیان به وسیله او حل و فصل می شد.

نخستین توقیعی که راجع به (حسین بن روح) از ناحیه مقدسه(۶ شوال ۳۰۵ ه ق.)شرف صدور یافت،بدین گونه بود.

ما او را می شناسیم خداوند همه خوبیها و رضای خود را به او بشناساند و وی را با توفیقات خود سعادتمند گرداند .از نامه او اطلاع یافتیم و به وثوق او اطمینان داریم.او در نزد ما جایگاهی دارد که وی را مسرور می گرداند .خداونداحسان و نیکی خود را درباره او افزون کند.

حسین بن روح کتاب التادیب را نوشت و به قم فرستاد و به جمعی از فقهای انجا نوشت:این کتاب را مطالعه کنید و ببینید ایا چیزی بر خلاف نظر شما در ان هست؟ فقهای قم هم پس از مطالعه کتاب نوشتند :(تمام مسائل ان صحیح استو چیزی مخالف رای ما در ان نیست.).

از اینجا میزان علم و فقه و احاطه وی به خوبی معلوم می گردد زیرا قم مرکز فقها و محدثین شیعه بوده و با این وصف کتاب او مورد تصویب کامل انان قرار گرفته است.

شیخ صدوق از (محمدبن علی بن متیل ) روایت می کند که :

زنی به نام زینب از اهل آبه (آوه) همسر محمدبن عبدیل آبی(آوه ای) ۳۰۰ دینار سهم امام داشت .ان را نزد عمویم جعفربن محمد بن متیل اورد و گفت: (می خواهم این مال را از من گرفته و به ابوالقاسم حسین بن روح تسلیم کنی). عمویم مرا با ان زن به نزد حسین بن روح فرستاد تا درخواست او را برای وی ترجمه کنم .چون به خدمت حسین بن روح رسیدیم با زبان فصیح مردم آبه(آوه) با وی سخن گفت و پرسید: (زینب !چونا، خوبذا،کوابذا چون استه ؟)- یعنی :زینب! چطوری،خوبی،کجا بودی،از بچه هایت چه خبر؟- وقتی من دیدم حسین بن روح با زبان زن اشنایی دارد پول را به او دادم و برگشتم.