شعر در مورد حقانیت خداوند

شعر زیبا از استاد ابوالفضل قاضی اسدی در مورد ربوبیت خداوند

 

روزگاریست که از جام الست                  در خرابات شدم باده پرست

تا مقیم در میخانه شدم                        ساغرم داد و شدم توبه شکست

قدحم از می وحدت پر شد                    به روی من در میخانه نبست

ساقی از میکده بیرون امد                    برقع از چهره بر افکند و نشست

تا از ان باده خود دستم داد                    شد دلم شیفته و سرخوش و مست

دل بود دایره فرض الاه                          زان زمانی که به وحدت پیوست

تا بود روح مرا اندر تن                            ندهم ساغر و می را از دست

می من باشد از ان جام ولا                   باده ام با ده و دو شد پیوست

ز قضای ازلی قاضی را                        وز قدر بود شد از نیست به هست