شاعر سید مصطفی بشیری

شعر گردباد مصطفی بشیری

شبگرد پیر کوچه های بیداری ام هنوز                                باشعر در کنار دلت جاری ام هنوز

نق می زنم چو کودک لجباز باخودم                               چون تیک تاک ساعت دیواری ام هنوز

آواز من تلاوت لب های دوخته است                               تحریرهای مایه ی افشاری ام هنوز

سنگ کنار جاده ی بی رفت وآمدم                               سردوبدون جاذبه پنداری ام هنوز

افتاده ام به جان خودم همچو گردباد                               طوفانم از سکوت وسکون عاری ام هنوز

من شاعر چکامه ی عشق ومحبتم                               در کنار عشق مستحق یاری ام هنوز

مثل بشیری از همه جا رانده ام اگر

ای عشق می کنی تو هواداری ام هنوز