یک اوستونِی به زبُنِِِ سُوه ای

یک داستان به لهجه ساوه ای

داستان بُبا و پِسِِر

 

یی ببا و پسر ، از ابادیشون در امدن برن ابادی دیگه . یی خر داشتن .ببا سووار شد پسرش پیاده دنبالش را (ه) ایفتاد .یخورده را(ه) کی برفتن، به یی نفر بر خوردن کی از روبروشون می امد. گفتی کی : چه ببا بی انصافی ، خودش سووار شده ، بچشا دمبالش بنداخته .

ببا پیاده شد و پسرشا سووار کرد ،باز یخورده را(ه) دیگه کی برفتن یی نفر دیگه پیدا شد و گفتی کی : جون، حیا نی می کنه خودش سووار خر شده بباشا پیاده بنداخته دمبالش.

دفه سوم ببا و پسر هر دو سووار شدن. به نفر سوم بر خوردن کی گفت ک بباتون درایه، چقدر مردم بی رحمن ،خر زبن بسته بیچاره را دو پشته سووار شدین.

دفه چارم هر دوتاشون پیاده شدن و خر خالی را جلو بنداختن و به نفر چارمی برسیدن. اوده گفتی کی: ای اینا رو بیبین چقدر نادنن . خرا بشتین خالی می ره دوتایی دنبالش د بدو بدو می کنن، خاب ببا ییکی تونسووار شید.

مرد وا پسرش گفتی کی : ببا جن بیبیدی این مردما، هر کاری کنی ایراد می گیرن و یی چیزی می گن.پس تو وا مردم کار نداشته باش هر کاری کی می خوای کنی ، عقلتا ور کار بنداز.