مشاهیرو برجستگان و نیکوکاران ساوه

منصور ساوجی تبریزی از شاعران به نام ساوه

تاریخ ساوه

 

وی از شاعران عهد همایون پادشاه بوده و خواجه بهاءالدین حسن نصاری بخاری در سال (۹۷۴) ترجمه اش را چنین اورده است:

مولانا منصور تبریزی از ولایت ساوه است اما به تبریزی مشهور گشته به (قرا حمید) رفته به لطف حمید مجید انجا قرار گرفته و گاهی به طریق تجارت سیر بلاد می نموده اتفاقا طوطی شکر خای طبعش مایل هند گشته و مدتی در سواد ارمیده ملازمت موالی و اهالی انجا نموده و از حدایق دقایق ایشان شقایق حقایق چیده و در خدمت بیرام خان تقربی داشته صاحب دیوان است و اکثر نظمش غزل است و گاهی در میدان قصیده نیز فرس فراست می دواند و از فارسان میدان فراست باز نمی ماند الحق منصور شاعر شیرین گفتار است سخنان بلندش پایدار ،اشعارش در مجلس فقیر بسیار مذکور شده و باعث گفت و شنود یاران گشته ،قریب سی غزل بدین تقریب گفته و این غزل به غایت نیکو واقع شده:

 

اب خضر ز معجز لعل تو جان گرفت                عیسی دمی ،ز لعل تو جان می توان گرفت

واقف نگشت یک سر مو از دهان تو               عقلم که نکته بر خرد خرده دان گرفت

گفتی رقیب را که سگ استان ماست           او را کجا توان سگ ان استان گرفت

در سر فتاد اتش غیرت مرا چو شمع              هر گه که غیر نام تو را بر زبان گرفت

حاصل نکرد جز غم و اندوه عاشقی               منصور تا به کوی محبت مکان گرفت

و فقیر در جواب چنین گفته:

اب خضر که هر دم ازو جان توان گرفت           نتوان به پیش لعل لبش در دهان گرفت

مطالب فوق به نقل از کاروان هند جلد دوم صفحه ۱۳۶۷ در احوال و اثار شاعران عصر صفوی که به هندوستان رفته اند .تالیف احمد گلچین معانی