شعر در مورد بلند نظری

شعر زیبا از ابوالفضل قاضی اسدی در مورد بزرگواری

 

 

با اشک چشم حاجت دریا نداشتم                   جز روی دوست میل تماشا نداشتم

هر لحظه بین سراغ ز صحرا گرفته ام                 گر من هوای طلعت لیلی نداشتم

جز یک دل شکسته که سرمایه من است           اهی برای عرضه به سودا نداشتم

عمری گذشت و از همه ملک این جهان              جز گوشه ای ز خلوت دنیا نداشتم

یک شهر مبتلای غمت گشته اند و باز               این عشق را بدان من تنها نداشتم

دیوانگان ز ورطه دریا گذشته اند                        بیهوده من امید ز فرزانه داشتم

می کشت رنج پیری و حرمان مرا مدام              گر حلقه غلامی مولا نداشتم

قاضی بزن تو دست توسل بر این سرا               با خواجه گو امید بر این خانه داشتم