شعراز سیدمصطفی بشیری|شعر گرد کاروان |شاعران ساوه
پیمانه ی شوکران دردم همسایه ی صخره های سردم
پیوسته ز خویش می گریزم گویی که نسیم کوچه گردم
از جاده ی تفته گر بپرسی دنباله ی کاروان چو گردم
دیگر نسرایم از ته دل کز محفل روزگار طردم
از جنس قبایل جهانم سرخم سیهم سپید و زردم
باعشق سروده ام بشیری
بی مایه که شاعری نکردم
